ALAPEDES Praag, 24-27 augustus 2001

Vrijdag 24 augustus 2001.

Na lange aarzeling en afweging (de laptop zit eerst al een tijdje in mijn rugzak) besluit ik mijn Dell toch maar thuis te laten en dus ben ik genoodzaakt dit verslag te schrijven en later uit te tikken. Voor de volgende reis maar eens een goede tas met wieltjes aanschaffen, die als handbagage in het vliegtuig mee kan en waar de laptop inpast.

Al om 8:35 staat de schipholtaxi voor de deur terwijl mijn vliegtuig pas om 14:10 vertrekt. De busrit voert langs Ruinen en Ommen (omrijden via Zwolle noodzakelijk in verband met afgesloten weg en dat kost tijd) en uiteindelijk ben ik om 12:30 op Schiphol.

Mijn optimisme over het weer (ik heb een korte broek aangetrokken), wordt in Bedum bij vertrek even in twijfel getrokken (het regent), maar op Schiphol gelukkig bevestigt (30 graden!).

Na een kwartiertje in de rij kan ik inchecken. Bij de gate loop ik Tom van der Boom (TUD) tegen het lijf (hij gaat naar de workshop volgend op de ALAPEDES-meeting). Het vliegtuig vertrekt mooi op tijd en is half vier in Praag. Ik deel met Ton een taxi (voor 560 kronen brengt deze ons tot voor het hotel).

Hotel Pyramida heeft inderdaad de vorm van een piramide, is redelijk luxe met goede kamers en op loopafstand van de Praagse burcht. Ton en ik besluiten tegen de avond samen naar de burcht te wandelen en ergens wat te gaan eten. We drinken eerst op het panoramaterras en genieten van een prachtig uitzicht over Praag.

Dan stel ik voor het restaurant bij de Praagse eifeltoren te zoeken (bewaar ik nog goede herinneringen aan uit 1992), en daar wat te gaan eten. Na wat gezoek vinden we inderdaad het bewuste restaurant, maar het is inmiddels een stuk luxer geworden en reserveren is verplicht.

We lopen nog wat door en vinden even verderop een ander restaurant met terras waar we, tegen veel lagere prijzen, lekker eten (mixed grill en salade). Rond negen uur zijn we weer in het hotel terug en kan ik mijn praatje voor morgen voorbereiden.

Zaterdag 25 augustus 2001.

Na een niet zo geweldige nacht (het harde bed moet een beetje wennen) begin ik om half acht aan het ontbijt. Er is redelijk veel keuze, hoewel de scrambled eggs wat waterig zijn. Als ik mijn cornflakes op heb en wat brood heb gepakt is mijn tafeltje al weer opgeruimd en door anderen ingenomen.

Even later ontmoet ik Niek Tholen, die gisteren per trein is gekomen. Geert-Jan heeft een veel goedkoper hotel aan de rand van Praag geboekt.

Per tram (iets te vroeg uitgestapt) en per metro ga ik richting de locatie van de convention. De eerste actie van de voorzitter, Geert-Jan, is het definitieve programma van vandaag en morgen opstellen. Oorspronkelijk sta ik als eerste spreker op de zondagmorgen, nu wordt dat de laatste vandaag.

De zaal is allerzins redelijk en de koffie (plus vaak veel en lekker gebak) prima.

De praatjes boeien me wat minder op een enkele uitzondering na:

Pablo Lotito (ENPL) heeft het over algoritmen voor traffic control. Zijn praatje is deels in powerpoint, deels via sheets en het laatste deel is een demonstratie via scilab op de laptop.

Geert-Jan zelf geeft een overzicht van de toepassingen van max-plus algebra, zoals die in Delft zijn uitgevoerd. Hij heeft het over de treinapplicatie en meldt dat Delft de mogelijkheden van de hogesnelheidstrein in combinatie met een aantal tunnels heeft doorgerekend (de requirements: 8 treinen per uur in beide richtingen en slechts \’e\’en trein per keer door de tunnel (om veiligheidsredenen) kunnen helaas niet worden gehaald. Het maximaal haalbare blijkt ongeveer 6 per uur te zijn.

Jean Mairesse (LIAFA) heeft het over zg. sturmian words. Dit zijn strings van 0-en en 1-en, die ontstaan door een lijn zo dicht mogelijk te benaderen met een stapfunctie, bestaande uit vlakke stukken en stukken met een slope van 45 graden. Een schuine stuk staat voor een 1, een recht stuk voor een 0.

De lunch is een complete warme maaltijd.

Na de lunch spreken Natacha Portier (UCC, al twee jaar vertrokken en nu werkend in Lyon) en Vincent Canterini (UCL). De inhoud van de praatjes boeit me niet. Dan improviseert Vincel Blondel (UCL), na de thee, ter plekke een uitermate interessant praatje over linkgrafen van websites. Het idee is bijvoorbeeld een term te zoeken op WWW, een graaf te maken van de sites die vanuit deze sites bereikbaar zijn en de sites vervolgens de beoordelen op het authority-zijn (een authority heeft alleen inkomende links) en op het hub-zijn (een hub heeft alleen uitgaande links). Bijvoorbeeld het zoeken op het trefwoord alapedes zou de site van de groep in Groningen als hub kunnen ontdekken en die van bijvoorbeeld Delft meer als authority. Van elke site kan vervolgens de hub- en de autority-waarde recurrent worden gevonden. Zo is de hub-waarde de som van alle authority-waarden van de sites waar deze site naar wijst en andersom. Door een iteratie te doen en te hopen op convergentie onstaat een bepaalde eind”-waarde. Vincent meldt nog dat bijvoorbeeld google dit soort technieken gebruikt voor het orderen van de resultaten.

Dan mag ik mijn verhaal vertellen over toepassing van DES in software architecture. Het praatje uitvoeren op een laptop mislukt in verband met de beperkte resolutie van de voorhanden zijnde laptops en de traagheid van de machines. Dan maar gewoon met sheets. Naar mijn idee vertel ik één en ander te snel, maar het lijkt alsof er met betrekking tot fragments en zo toch wel wat blijft hangen.

Dan volgt de managementmeeting (met slechts een beperkte afvaardiging, niet alle partners blijken vertegenwoordigd te zijn). Niek vraagt ons allen om exacte opgave van de verbruikte manmaanden en ook extra info over de postdocs, zoals waar ze nu werken, de inpact op alapedes e.d.

Financieel gaan INRIA en LIAFA over hun budget. De andere partners blijven eronder: enig heen en weer geschuif met geld moet dit wel oplossen. Als acties voor de komende maanden staan nog op het programma het jaarverslag (voor 1 november af), het final report (voor 1 december af) en de final coststatements (voor 1 december af). Daarnaast is nog een summery-report nodig voor publicatie door de EU.

Een aantal mensen wil nog wel een soort eigen evaluatie. Niemand spreekt zich openlijk uit voor een nieuw vervolgvoorstel. Wel is een zekere emotionele sfeer voelbaar omdat het de laatste keer is dat alapedes in deze hoedanigheid bijeenkomst.

Rond half zeven is de vergadering afgelopen en begeven Niek en Geert-Jan en ik ons per metro en deels wandelend naar het afgesproken restaurant voor het congresdiner (restaurant U Feldu). Even na acht uur is de groep compleet. We zitten in een aparte zaal, maar wel samen met een drietal andere gezelschappen. Het bedienend personeel dringt ons regelmatig bier en sterke drank op. We besluiten uiteindelijk allemaal hetzelfde te bestellen (salade, toast met iets erop, en goulash). Gedurende de maaltijd worden we “vermaakt” door een accordionist en een bastoeteraar.

De muziek valt vooral bij de andere gezelschappen erg in de smaakt en die zingen dan ook uit volle borst mee. Wij hebben het vooral erg heet (het zal vandaag in Praag wel over de dertig graden zijn).

Er wordt nog met de pet rondgegaan voor de musici en we sluiten af met koffie. Als de andere gezelschappen al weg zijn proberen nog twee accordionisten het bij ons, maar zijn duidelijk te laat. Ook komt er nog een meisje aan met rozen in de aanbieding. Geert-Jan en ik gaan uiteindelijk per metro en tram weer terug. Niek besluit lopend het hotel terug te vinden. Het weer is rond half elf eindelijk een beetje aangenaam geworden.

Zondag 26 augustus 2001.

Ik tref Niek bij het ontbijt aan: hij heeft er gisteravond anderhalf uur over gedaan om terug te lopen en is daarbij eenmaal verdwaald. Ik meld hem dat ik vandaag spijbel. Hij vindt dat niet erg.

Ik besluit lopend via de Praagse burcht af te dalen naar de stad: de kathedraal is op zondag helaas dicht. Ik drink koffie aan de voet van de Karlsbrug (die nog steeds vol staat met minikraampjes met voornamelijk sierraden en afbeeldingen in de aanbieding). Ik bezoek de Joodse wijk (de synagoge e.d. is nu voor maar liefst 550 kronen te bezoeken, duidelijk veel duurder dan tien jaar terug). Nieuw is de mogelijkheid de toren bij het stadhuis (met dat veel mensen trekkende uurwerk dat elk uur een korte demonstratie weggeeft) te beklimmen. Die beklimming is overigens erg gemakkelijk: namelijk helemaal per lift te doen. Het uitzicht is magnifiek.

Na nog wat door Praag gelopen te hebben besluit is de rest van de middag wat siesta te houden. Mijn plan om nog even te kijken op de locatie van WODES’92 mislukt, omdat ik geen adres meer weet en men mij bij de VVV’s ook geen goed adres van een afdeling van de academy of science kan geven (wiskunde en natuurkunde zitten allemaal in de binnenstad).

Op de hotelkamer bel ik even met thuis (via collect call). Lenie belt me later terug dat ze nog een adres in een fotoalbum heeft gevonden. Ondanks de warmte en de vermoeidheid besluit ik toch direct te gaan kijken. Ik stippel via de plattegrond en schema’s van het openbaar vervoer, een route uit per metro en tram: eerst tram 8 en metro A en dan via het centrum en tram 17 naar Davidskova 84 in Praag 8, dat laatste precies zoals we in 1992 ook deden. En dan gaat het mis: na lang wachten op lijn 17 brengt deze me weer terug naar het kruispunt van tram 8 en metro A. Ik ben weer praktisch terug bij mijn hotel. Ik stap weer uit: een uur voorbij en nog steeds op station Hradcanska.

Dan begrijp ik hoe dat komt: er zijn een aantal wegen afgesloten en dus wat tramlijnen omgegooid. Ter plekke maak ik een nieuw plan: per tram terug naar de binnenstad, dan metro C zo dicht mogelijk tot aan de gewenste wijk en dan nog een stukje met tram 10 of tram 24. De hele reis duurt toch wel zo’n 45 minuten, maar uiteindelijk ben ik er. Ter plaatse van het winkelcentrum Ladvi is nu een grote bouwput. Uit de borden maak ik op dat hier een uitbreiding van de metro wordt gerealiseerd. De weg Davidskova richting het hotel is nog praktisch hetzelfde: het hotel (Mazanka) staat er nog steeds, de parkeerplaats ervoor is nog even leeg als toen, het winkeltje op de hoek is er nog steeds (en is open, alleen bedient er nu een vriendelijk meisje en niet een vieze man), de afdeling van de academie is er nog steeds (overigens is dat de afdeling informatics, de enige naam waar ik vanochtend bij de VVV’s niet aan hebt gedacht om het adres van de vragen), alleen de mini-ijssalon waar je koffie, gebak en ijs kon krijgen is er niet meer.

Terug naar mijn hotel wil ik weer met de metro. Dan zie ik bij het metrostation ook tram 8 voorbijkomen: ik besluit de rest van de reis maar met die tram te gaan en realiseer me dat ik vanaf het hotel ook met tram 8 tot dicht bij de gewenste plaats had kunnen komen!

Juist voor een eerder gemaakte afspraak met Ton van der Boom ben ik weer in het hotel terug. Na een snelle douche eten we samen op het panoramaterras van het Strahovsky-klooster. De kip met caramel is verrukkelijk (en de ober is niet te beroerd, twee afzonderlijke rekeningen voor ons te maken, wel beide met het volledige bedrag!).

Dan terug naar het hotel waar ik mijn koffer ga pakken voor de terugreis naar Amsterdam.

Maandag 27 augustus 2001.

Het ontbijt vanochtend in het hotel is chaotisch: veel, waarschijnlijk Italiaaanse, toeristen die met van alles en nog wat heen en weer lopen, waardoor je nergens langs kunt en nergens kunt zitten.

Nadat ik heb uitgecheckt en mijn koffer in bewaring heb gegeven, ga ik nog eenmaal naar de Praagse brucht. Ook daar is het heel erg druk. Nu is de kathedraal wel open. Ik koop een kaartje en beklim de zg.\ Pondertoren, de grootste toren van de kathedraal. De bijna 500 treden doen me, eenmaal boven, behoorlijk naar adem snakken. Het uitzicht is wel heel mooi, maar vanwege opnieuw het warme weer, erg heiig.

Terug in de kathedraal loop ik nog een tijdje langs wat bezienswaardigheden, meer wachtend op andere toeristen, dan genietend van het vele mooie wat in en rond de kathedraal te zien is.

Rond twaalf uur lunch ik nogmaals op het panorama-terras van het klooster (kip met rijst dit keer, ook erg lekker). Terug in het hotel haal ik mijn koffer op en vraag om een taxi naar het vliegveld. De portier helpt mij uitstekend en draagt zelfs mijn koffer naar de taxi. De taxirit kost nu 490 kronen (ik geef 500), minder dus dat de heenreis. Zijn we op de heenreis dan toch een beetje beduveld?

Eenmaal op het vliegveld blijkt dat ik te vroeg ben voor het inchecken. Ik dood de tijd met aapjes kijken. Het vliegveld is overigens sinds 1991 een stuk gemoderniseerd en erg rustig. Het vliegveld vertrekt uiteindelijk precies op tijd en is voor zes uur in Amsterdam.

Per dubbeldeks-trein ga ik naar het centraal station, vandaar per metro naar het Waterlooplein en dan is het nog een minuut of zeven lopen naar Ibis-stopera, waar ik nog drie nachten zal doorbrengen in verband met WICSA 2001. Het weer in Amsterdam is gelukkig een stuk aangenamer (zo rond 20 graden) dan dat in Praag, waar het het hele weekend dik dertig geweest moet zijn.