ALAPEDES meeting, Delft, 1 — 2 oktober, 1999

Donderdag 30 september 1999.

Ik vertrek tegen vijf uur in de middag van huis en haal eerst Ahmed Al-Falou (mijn nieuwe postdoc) op vanaf het instituut. Per auto gaat het in zo’n twee en een half uur (met slechts twee keer een kleine file) naar Delft. Daar is het even zoeken naar het hotel, maar een combinatie van de beschrijving van Niek, het adres en mijn eigen stratenboek vinden we hotel Juliana uiteindelijk toch.

De eenpersoonskamer ziet er redelijk uit. Er is een tv (nog zonder afstandsbediening, een douche en zelfs een datalink mogelijkheid). Op suggestie van de receptionist eten we in restaurant de Dis. Het weekmenu (stukjes makreel vooral, varkenshaas op een bedje van zuurkool en chocoladepudding toe) is prima. Om half elf zijn we weer terug in het hotel, nog juist voor er een flinke onweersbui losbarst.

Vrijdag 1 oktober 1999.

Bij het ontbijt ontmoet ik al verschillende alapedes-mensen. Zowel Eleni (thans postdoc in Delft en de coordinator van deze meeting) als Geert-Jan zelf komen per auto mensen ophalen van het hotel. De plaats van de conferentie is een houten onderkomen voor het plaatselijke natuurmuseum. Het gebouw is duurzaam gebouwd en bevat een dak van gras. Niek verzorgt de hele dag de koffie, de koeken en de andere hapjes.

Niek meldt mij dat het TMR contract met een jaar is verlengd (op de een of andere manier heb ik dit nog niet formeel in briefwisselingen terug kunnen vinden). Na een korte introductie van Geert-Jan zijn het dit keer voornamelijk de postdocs die een praatje houden en zijn de scientific leaders de grote afwezigen.

Stefan Haar (INRIA) opent de rij en probeert restricties op timed petri-nets te vinden zodat het gedrag voorspelbaar is. Lijkt me weer één van die vele praatjes waar voornamelijk met PN’s wordt gespeeld zonder duidelijke applicaties hierbij.

Hayiye Ayhan (gast van Georgia Institute of Technology, Atlanta) heeft het over stochastische max-plus systemen. Zeer veel formulewerk (o.a. een normaalvorm van wel twee slides vol!). Het verhaal gaat even aan mijn aandacht voorbij.

Na de pauze spreekt Elina Mancinelli (INRIA) over continue petrinetten voor het regelen van een grote verzameling verkeerslichten in een werkelijk bestaande stad in Brazilie en spreekt Cormac Walsh (HP) over queueing networks.

De lunch is in het restaurant tegenover ons gebouw en smaakt prima.

Na de lunch beschrijft Santiago Egido (Leuven) het probleem van het regelen van het invoegen van verkeer op een autosnelweg. Zijn model is in feite een standaard regelprobleem met control en costfunctie, maar Santiago heeft wat moeite dit uit te leggen. De regeling is openloop en m.i. zijn er inmiddels meer geavanceerdere regelingen bekend voor dit probleem.

Voor de koffie spreekt Colin Sparrow dan heel boeiend over een alternatief bewijs voor het tetris probleem, waar Jean Maresse vorig jaar mee kwam. Het tetrisprobleem komt neer op het vinden van de beste verdeling van de stukken in het spel.

Na de koffie volgen nog praatjes van James Martin (INRIA) over queuing systems en Robert Jan van Egmond die het wederom over timetables heeft. Beide praatjes boeien me niet.

Na een korte pauze volgt de managementmeeting. Veel scientific leaders hebben zich laten vervangen door hun postdoc en van Armines (Guy Cohen) is vanwege het vertrek van Guy daar niemand aanwezig. Geert Jan hamert wederom op het tijdig inleveren van de benodigde info m.b.t. het jaarrapport, meldt de verlenging met een jaar en we spreken af dat de internetpagina, die ik onderhoud, beter wordt geupdated. Daartoe zal men mij regelmatig de informatie moeten toesturen.

Vincent Blondel is van Liege naar Louvain la Neuve verhuisd. Guy van Armines naar een andere Ecole-institute in Parijs. Uiteindelijk tekenen we blanco papieren zodat Niek daar later een statement op kan afdrukken waarin we allen zeggen dat we het eens zijn dat Vincent ALAPEDES op zijn nieuwe plek voortzet.

Om half acht vertrekken we vanuit het hotel, lopend in regen en storm, naar het restaurant La Casta. Het eten is er verrukkelijk (voorgerecht o.a. een gevulde tomaat, dan pasta met bacilicum, hoofdgerecht vis en een heerlijk toetje toe), de gesprekken bijzonder geanimeerd en zo tegen elf uur is iedereen weer, soms wat aangeschoten, terug in het hotel.

Zaterdag 2 oktober 1999.

Bernd Heidergott en G. Soto y Koelemeijer spreken na elkaar over een bovengrens voor de coupling time van max-plus systemen. Bernd begint en legt de basis duidelijk uit. Zijn medespreker heeft duidelijk meer moeite met de duidelijkheid. Sibiono heeft het na de pauze over eigenwaarden. Gezien de reacties vanuit het publiek bevat zijn praatje op zijn minst wat schoonheidsfoutjes. Jacob van der Woude heeft het daarna over karakteristieke eigenvectoren in bipartite systemen. Zijn verhaal is heel aardig. Tot slot spreekt, als extraatje de griek Ioannis Michos (LIAFA). Hij houdt zijn verhaal via het bord. Ik begrijp er weinig van.

Dan spreekt Geert-Jan de slotwoorden, wenst ons wel thuis en even naar een uur vertrek ik weer met Ahmed. Ik zet Ahmed af in Utrecht zodat hij met de trein naar Hannover kan, waar hij, bij gebrek aan woonruimte in Groningen nog tijdelijk met vrouw en kind verblijft. Zo tegen vijf uur ben ik ook weer thuis.