Werkbezoek aan Michael Spathopoulos — Glasgow, 31 juli — 5 augustus 1994

Verslag van het eerste werkbezoek aan Michael Spathopoulos, University of Strathclyde, Glasgow in het kader van een gefinancieerd samenwerkingsproject van British Council en NWO.

Zondag 31 juli

Lenie is al twee weken onder invloed van een virus. Ze knapt juist een beetje op. Ik ga dan ook met enige tegenzin weg.

De schipholtaxi haalt me om half tien ’s morgens op en in een nog steeds voortdurende hittegolf (ook vandaag weer 35 graden) gaat het voortvarend op weg naar Schiphol, waar we ruim op tijd aankomen.

In het vliegtuig van Air UK worden we met klassieke muziek verwelkomt. Met een vertraging van ongeveer drie kwartier (de bemanning moest nog wat ‘paperwork’ doen) vertrekken we dan. De vlucht is er een met een tussenstop in Newcastle.

Michael Spathopoulos haalt me van het vliegveld en brengt me naar mijn hotel. Dat ziet er netjes uit: klein maar voorzien van telefoon (de rekening later blijkt nogal hoog te zijn), tv en zelfs een waterkoker om zelf koffie en thee te zetten. Ik bel even met Lenie dat ik ben aangekomen en ga dan met Michael nog even snel door het centrum van Glasgow, nadat we een korte eerste discussie hebben gehad in zijn werkkamer (en daar een tafel hebben ontruimt van allerlei stapels boeken en andere paperassen van een bij Michael op de kamer zittende gepensioneerde collega die studenten nog wat op weg helpt na het behalen van de bul. De tafel is voor mij bedoeld).

We eten een ministrone soepje en dan begint het toch even best te onweren. Ook in Glasgow liggen de temperaturen veel hoger dan normaal (zou het in Bedum nu ook even geonweerd hebben?). Als de bui wat tempert gaan we weer terug naar het hotel en MS naar huis.

Ik pak mijn koffer uit en duik vroeg onder de wol.

Maandag 1 augustus.

Na een nacht met weinig slaap (het bed ligt niet zo prettig) en een sober continental breakfast maak ik een rondje door Glasgow. Ik zit vlak bij het centrum. De meeste winkels zijn nog dicht. Wel open is het St.Enoch winkelcentrum, maar de shops erin zijn nog gesloten.

Terug in mijn hotel is men nog met mijn kamer bezig. Ik meld dat het bed niet lekker ligt en er wordt geregeld dat ik een andere kamer kan krijgen. Ik moet dus op slag en sprong verhuizen naar de andere kant van de gang. Het bed daar ligt wel veel beter.

Rond elf uur heb ik met Michael afgesproken. Eerst hebben we wat problemn met zijn computer (d.i.\ zijn pc en de connectie daarvan met LAN en VAX). We proberen wat manieren uit om email te versturen. Eerst via de vax en later ook via de local pc en pergausus mail. Omdat we geen antwoorden terug krijgen weten we niet op het werkt.

Vervolgens vangt de eerste discussie aan, voornamelijk over MS’s manier van regelen van systemen, namelijk door restricties op te nemen als boolean functies met parameter de string s tot nu toe. Onderwijl gaan we rond een uur lunchen in het universiteitsrestaurant (kipsnitzel met patat) en blijven daar vervolgens nog anderhalf uur zitten.

Dan gaat de discussie onder het genot van een kopje koffie verder: het kost ons nogal wat moeite om de WR-strategie weer op te pakken (kwestie van slechte notatie en ongelukkig gekozen letters in de artikelen van Wonram en Ramadge) en het kost mij de nodige tijd om de MS-strategie op het gebied van control te achterhalen.

Rond half zeven besluiten we ermee te stoppen. Ik ga even naar mijn hotel, bel even met Lenie (in Nederland nog steeds dertig graden) en we eten (voor halve prijs tot zeven uur, we arriveren drie minuten voor zeven) in een blijkbaar voormalige brandweerkazerne (fire house) macaroni met kip.

Dinsdag 2 augustus.

Ik heb beter geslapen dan de vorige nacht. Alleen het kussen is erg plat zodat ik om een extra kussen vraag (dat ’s avonds ook op bed ligt). Ik ben zo rond een uur of negen op de kamer van MS. Hij is er nog niet (maar komt, i.v.m.\ files meestal rond elf uur). Ik verstuur wederom een mailtje naar Lenie (maar weet nog steeds niet of deze aankomt).

Tussen 11 en 4 hebben MS en ik wederom boeiende discussies over zijn wijze van regelen. MS herhaalt een aantal malen de reactie van een reviewer op zijn artikel, ingestuurd voor de komende CDC meeting (“It is clear that” zijn manier van regelen locaal en statisch is, terwijl hij zelf juist vindt dat het globaal en dynamisch is, en ik daar ook steeds meer van overtuigd raak)

Rond vier uur vertrek ik, loop wat door Glasgow, eet een klef pitta broodje in St.Enoch winkelcentrum en bel dan vanuit het hotel weer even naar huis. Lenie is nog steeds behoorlijk onder invloed van het virus: moe, koorts, keelpijn en de dokter is al twee maal langsgeweest. We worden het eens dat het beter is als ik zo spoedig mogelijk weer thuiskom. Ik zal morgenochtend direct met Wagon Lits bellen en dit (onder de afgesloten verzekeringen) proberen te regelen. Twee weken van huis terwijl daar zieken zijn is wel erg lang.

Email blijkt overigens te werken

Woensdag 3 augustus.

Na een slechte nacht bel ik al rond acht uur stad en land af om te regelen dat ik eerder terug kan. Eerst Wagon Lits, die me vertelt dat ik het beste eerst met Air Uk kan bellen om het ticket te wijzigen. Dan met Air UK, die me meldt dat wijzigen van een PEX-ticket ongeveer 250 pounden kost. Dan met de SOS-alarmcentrale, die me vertelt wel te willen bemiddelen maar niets kan vergoeden

omdat Lenie niet in levensgevaar verkeert. Dan bel ik weer met Air UK en bestel een ticket voor komende vrijdag voor dezelfde vlucht als waarmee ik anders een week later zou gaan. De ticket moet 214 pounden kosten.

Tot slot bel ik de SChipholtaxi om mee te delen dat ik een week eerder kom en tot slot verblij ik Lenie met dezelfde mededeling.

Van mijn plannen om Edinburgh met een bezoekje te vereren zal nu wel niet veel meer komen: het mooie weer heeft hier plaatsgemaakt voor regen en bovendien staken de spoorwegen. Ook mijn plannen om een auto te huren en de highlands te bezoeken zal nu niet doorgaan.

Verder verloopt de dag zoals de voorgaande: MS en ik komen steeds dichterbij een artikel over onze nieuwe visie op control, we eten wat enzovoorts. Verder spreken we af dat MS de tweede week van september bij mij komt en ik in november nog een weekje naar Glasgow kom. ’s Middags bezoek ik nogmaals de receptioniste, maar mijn verzoek om twee rekeningen uit te schrijven, eentje voor de volledige periode en een tweede om de niet genoten nachten terug te betalen, kan niet worden gehonoreerd.

Tegen de avond eet ik een overigens verrukkelijke salade van duivevlees. Eenmaal terug in het hotel blijft het maar regenen.

Donderdag 4 augustus.

Eindelijk een nacht goed geslapen. Na ontbijt en een kopje thee voor de laatste keer naar de werkkamer van MS. Buiten is het net opgehouden met regenen. Volgens de weersvoorspellingen moet het vandaag redelijk weer worden. Ook de treinstaking zal rond het midaguur worden afgebroken.

Na een korte laatste discussie met MS, het fabriceren van een goede setup voor z’n Pegasus mail en natuurlijk het verzenden van een laatste mail naar Lenie, besluiten we tijdens de lunch dat we eigenlijk wel een eerste opzet hebben en verdere discussies eerst niet nodig zijn. Ik heb dus de middag vrij en op aanraden van MS ga ik toch nog naar Edinburgh per trein.

Na een snelle schoenwissel in het hotel ga ik om half drie op de trein naar Edinburgh. Na een comfortabele rit van ongeveer een uur (de treinen zijn behoorlijk comfortabel en stil, de stations maken een wat ouderwetse en smerige indruk) kom ik in Edinburgh aan.

Omdat ik toch maar een paar uurtjes heb ga ik gelijk naar het kasteel. De entree is 5 pound. De parkeerplaats voor het kasteel is volgebouwd met tribunes voor de taptoe die avond en ontneemt het zicht op het kasteel. Verder is het kasteel interessant genoeg om door te wandelen. We kunnen zelfs de Schotse kroonjuwelen aanschouwen en een geheel in scen gezet verhaal bekijken van de geschiedenis ervan. Voorts bezoek ik de camera obscura: een ouderwetse foto-camera ingebouwd in een toren waardoor levende beelden van de gehele stad op een tafel worden geprojecteerd. Verder in de toren een fraaie collectie hologrammen.

Edinburgh is zijn bijnaam Athene van Noord-Europa wel waard: veel kleine straatjes en binnenpleintjes, veel mooie gebouwen. Zeker een tweede en langer bezoek waard.

Terug in mijn hotel vraag ik vast de rekening. De telefoonrekening is behoorlijk hoog. Gelukkig staat op de rekening nog steeds als vertrekdatum 12 augustus.

Vrijdag 5 augustus.

Na mijn laatste ontbijt wordt ik tegen negen uur door MS op het vliegveld afgezet. Ik probeer eerst of mijn ticket voor volgende week mischien nu al door de baliemedewerkster wordt geaccepteerd en inderdaad: dat gebeurt (waarschijnlijk omdat mijn naam wel op de reserveringslijst voorkomt vanwege mijn extra reservering).

Deze truk spaart met dus 650 gulden uit! Overigens ben ik pas echt opgelucht als ik eenmaal in het vliegtuig zit. Nu maar hopen dat er niet alsnog een rekening wordt nagestuurd!

De terugreis verloopt verder wat hobbelig (veel turbulentie) maar voorspoedig. Helaas moet ik nogal lang wachten voor de schipholtaxi vertrekt omdat een tweetal personen de balie niet kunnen vinden. Pas na bijna twee uur wachten gaat het op huis aan.

Even voor zessen tref ik daar mijn nog steeds zieke Lenie weer aan….