Beneluxmeeting – Houffalize, België, 2-5 maart 1993

Verslag van mijn vijfde bezoek aan een Beneluxmeeting, dit keer weer in België en in een luxe vakantieresort. Punctuele bediening, veel lekker eten, discussies over TeX versus Wordperfect (Microsoft Word was nog onbekend) en veel meer.

Dinsdag 2 maart.
Omdat ik op de eerste dag van de meeting al gelijk mijn praatje moet houden en dat uitgerust wil doen, vertrek ik een dag eerder naar Houffalize in de Belgische Ardennen. Om één uur ga ik van huis. Eerst nog even na het Nadorstplein om te tanken. Zonder files en nagenoeg zonder oponthoud in Maastricht en Luik ben ik even na zes uur in Houffalize. Ook het laatste stukje naar het vakantieoord en congrescentrum ol fosse d’outh gaat in één keer. De volgens de weersberichten aanwezige sneeuw is echter alweer grotendeels verdwenen. Het vakantieoord ziet er verlaten uit. Later zal blijken dat naast vier organisatoren slechts een zestal congresdeelnemers (plus wat aanhang) een dag eerder aanwezig is. De auto kan ik stallen in een parkeergarage. Daar is het echter aardedonker. Ik zie alleen in de verte een oplichtend knopje waarvan ik veronderstel dat het de liftschakelaar is. In het duister sluit ik de auto af, haal de koffers en tas eruit (of anderom) en loop naar dat lichtknopje. Dan blijkt dat knopje geen liftknopje te zijn maar een schakelaar om de verlichting in de garage te ontsteken!

Behalve bijna verlaten is het vakantieoord ook behoorlijk van de buitenwereld afgesloten. Bellen met Nederland lukt alleen via de receptioniste en dan ook alleen nog maar zolang de receptie open is (en die gaat om acht uur ’s avonds al weer dicht.) . Het lukt me toch om even naar huis te bellen.

Rond zeven uur is er een avondmaaltijd. Deze bestaat uit een met garnalen gevulde tomaat, rauwkost, vleeswaren en brood. Als toetje is er een soort koekjesijs. Best lekker. Na de maaltijd praten we nog wat na over congres-organisatie, college geven, onderzoek doen, e.d.

Op de kamer terug kijk ik wat de aanwezige televisie te bieden heeft: naast alle Belgische Franse en Nederlandstalige netten ook o.a. CCN, RTL, Super Channel en Eurosport. Van de Nederlandse zenders is alleen Nederland 2 te ontvangen (voor de voetballiefhebbers onder de congresgangers precies de goede zender, vanwege de vele voetbalwedstrijden gedurende de rest van de week op dat net). De kamer is verder redelijk luxe: wc met douche, 2 eenpersoons bedden (ik had dus nog wel iemand mee kunnen nemen) en bankje plus stoel rond de tv. Hier houd ik het wel een paar dagen uit.
Woensdag 3 maart.
Het ontbijt is, net als de volgende ochtenden, prima in orde. Ik raak met de vrouw van Jan Terlouw (van het NLR!) in discussie over voor en nadelen van TeX en Wordperfect. Ik kan haar helaas niet overtuigen van de voordelen van TeX, zij mij gelukkig ook niet over de voordelen van WP. Voor aanvang van de praatjes maak ik nog een korte wandeling door de omgeving. Het is er toch wel koud.

Na het welkomswoord wordt de eerste plenaire lezing verzorgd door M. Deistler uit Wenen. Hij geeft een overzicht van identificatie van lineare systemen. Zijn slechte handgeschreven slides en mijn geringe voorkennis doen me al snel afhaken.

De lunch is (zoals alle verdere lunches) prima. Daarna volgt een minicursus in twee delen over holonomic en nonholonomic systems. Een holonomic system is een systeem waarbij de toestandsvariabelen allen de rol vervullen van plaats of snelheid. Dergelijke systemen kunnen eenvoudig worden gemodel\-leerd en eigenschappen zoals regelbaarheid, stabiliteit e.d. eenvoudig worden gedefinieerd en geverifieerd. Voor nonholonomic systemen bestaan er equivalenten, echter niet op de toestandsvariabelen, maar op de waarneembare
uitvoer. Hoewel het praatje doorspekt wordt met veel formules is het toch wel interessant. Tot twee keer toe echter wordt het tweede deel verstoord door gesnurk van een slapende toehoorder!

Na de koffie volgt de sessie over discrete event systems. Het blijft een mengeling van onderwerpen, waarvan in feite slechts drie van de vijf echt passen in deze sessie. René Boel (Gent) is de voorzitter en ik mag als eerste mijn betoog doen. Gezien de gevarieerdheid van publiek ben ik bang dat ik mijn inleiding wat te snel heb gedaan en dat daardoor de boodschap niet bij een ieder zal zijn overgekomen. Jammer. Meegebrachte preprints over hetzelfde onderwerp vinden echter gedurende de rest van de sessie wel gretig
aftrek.
De tweede spreker is H. Visser uit Delft die iets zegt over switching systems. Hij vertelt hoe het mogelijk is een model te maken van systemen die zo nu en dan een ander gedrag gaan veroorzaken (bijv. een electrische schakeling met één of meer schakelaars) en hoe, bij periodieke bediening van de schakelaars het overeenkomstige periodieke gedrag van het system kan worden gemodelleerd. Leuk praatje, maar weinig van doen met discrete event systems.
Dat geldt nog veel meer voor de derde spreker, Bakker van het NLR, die het heeft over modellering van vliegtuigbotsingen teneinde die botsingen te voorkomen.
Voordat de laatste twee sprekers hun verhaal kunnen doen, last de voorzitter een korte pauze in om te synchroniseren met de andere parallelle sessies.
Na de pauze volgt Amghar (Luik) met een verhaal over de voordelen om petrinetten te combineren met een object oriented programmeertaal. Ik zie de voordelen niet zo en, gezien de vragen na afloop, de rest van het publiek evenmin. Tot slot spreekt van Breusegem (n.a.v. van onderzoek, mede verricht door Boel) over zg.\ controlled petri-netten. Om verboden toestanden te voorkomen worden sommige transities regelbaar gemaakt, d.w.z. kunnen worden ge-enabled en ge-disabled. Deze regeling hangt af van de huidige markeringstoestand van het net. Er zijn twee stappen nodig om bij willekeurige markering een regelfunctie te vinden. Ik heb hier al vaker iets van gehoord en ben nog steeds niet overtuigd waarom een zo complexe theorie nodig is voor dergelijke regelingen. Volgens mij zijn andere methoden veel effectiever. Ik zal hier toch nog eens meer over moeten lezen.

De avondmaaltijd is van uitzonderlijke kwaliteit (hoewel ik voor het eerst een combinatie van suddervlees en appel met rode bessen saus krijg opgediend). Aan tafel wordt gediscuseerd over carnaval. Later spreek ik nog even met collega Nikolai, die vanmiddag is gearriveerd samen met twee studenten (en ook zij roemen de kok!).
Donderdag 4 maart
De eerste lezing op donderdag is deel twee van de plenaire lezing van Deitzler. Aangezien ik deel 1 niet kon volgen spijbel ik. De bar gaat echter pas om tien uur open. Tot die tijd dwaal ik wat rond en probeer even naar huis te bellen. Geen gehoor. Na de koffie bezoek ik de sessie over image processing analysis. De sessie vindt plaats in het kleinste zaaltje dat beschikbaar was. Het is er dus vol en warm. Voordat de sprekers mogen aanvangen houdt de voorzitter (Houkes van Twente) zelf eerst een inleiding. Daarna heeft Hanajík uit Eindhoven het over graph-matching. Dan is het de beurt aan Nikolai Petkov die met een prima betoog de zaal weet te boeien met het gezichtsherkennings-project van de vakgroep. De derde spreker (Schutte van Twente) heeft het over herkennen van kavels door gebruik te maken van kennis over de vorm ervan. en tot slot vertelt v.d.Heijen (Twente) een verhaal over het automatisch inspecteren van de kwaliteit van lege bierflessen (een onderzoek van vier jaar terug, dat eerst vertrouwelijk was, maar nu (bij dreigend faillisement van de brouwer) wel verteld mag worden, aldus de spreker).

De lunch smaakt wederom uitstekend. Omdat er ’s middags wat minder interessante lezingen zijn verken ik de omgeving wat. Veel sneeuw ligt er niet en de plaatsen in de omgeving maken een rustige, ietwat verlaten indruk. Dan is het wachten op het diner. Voor en tijdens dat diner spreek ik met René Boel over discrete event systems. Hij vertelt wat meer over zijn onderzoek, en zegt een aanpak, gelijkend op die van mij, nodig te hebben om de petrinetten te kunnen regelen. Verder blijkt er in de zomer een summerschool gehouden te worden in Spa, waar onder anderen Varaiya, Cassandras en Krof van de partij zullen zijn, maar de nadruk zal liggen op max-algebra en petrinetten.

Het diner is voortreffelijk, de wijn lekker en na afloop spreek ik nog lange tijd met Jacob Engwerda (Tilburg) en Piet Boekhoudt (Maastricht) over van alles en nog wat.
Vrijdag 5 maart.
Dat de kamers ontruimd moeten worden voor negen uur wordt nog eens benadrukt door een dreigend briefje bij het ontbijt waarin wordt vermeld dat bij inlevering van de sleutel na negen uur een volle extra dag in rekening zal worden gebracht! Overigens is de gehele bediening de hele week al punctueel (voor 10 uur geen koffie verkrijgbaar, maar direct na tienen volop!).

De minicursus begint met een praatje van Paul Frank (Duisburg) over Fault analysis. Hij begint rustig, gebruikt mooie slides, maar komt een kwartier voor het einde tot de ontdekking dat hij nog zeker de helft van zijn verhaal moet vertellen. Het tempo gaat fors omhoog, de begrijpelijkheid fors omlaag. Bovendien besluit de voorzitter de pauze maar over te slaan. Veel slides aan
het eind van het verhaal worden nu overgeslagen maar Frank vindt nog wel ruimte om reclame te maken voor een eigen produkt.

Zonder pauze en zelfs zonder mogelijkheid voor vragen begint Patton (York) aan deel twee van de cursus. De spreker is zenuwachtig, slaat veel dingen over die Frank al gezegd heeft (of gepoogd heeft te zeggen) en is daardoor onduidelijk.

De laatste lunch maakt weer veel goed. Mijn buurman aan de dis heeft echter nog steeds geen sleutel ingeleverd en is daar ook nog verschrikkelijke trots op. De organisatoren lopen het hele restaurant door om de laatste sleutels terug te kunnen krijgen. Mijn buurman is bovendien nog zo vriendelijk om het vleeslapje halverwege de weg naar het bord terug te laten vallen op de schaal waardoor jus en saus vooral mijn richting uit komt.

Na de lunch ga ik terug naar huis. Ik tank nog even halverwege de rit naar Luik (Belgische benzine is nog steeds goedkoper?) en besluit niet over Den Bosch maar via Venlo te rijden. Helaas ga ik iets te vroeg van de snelweg af zodat ik ook nog dwars door Roermond moet rijden. Ik geloof niet dat deze kortere route ook werkelijk korter is.

Uiteindelijk ben ik om zeven uur weer thuis in Bedum, de nodige ervaringen en vooral wat kilo’s rijker.